Μπαλέτο ή Ρυθμική; Τι είναι το καλύτερο για το παιδί μου;

Της Άννας Ιλίνας

Τελείωσε σχολική χρόνια, μόλις περάσανε οι εκδηλώσεις και οι παραστάσεις, αλλά ένας σοβαρός γονιός ποτέ δεν σταματάει την σκέψη: «Τι είναι καλύτερο για το παιδί μου;». Έτσι, αρκετοί γονείς ήδη ξεκίνησαν το «ψάξιμο» για την ερχόμενη εκπαιδευτική περίοδο.

Πολύ συχνά ακούω από τους γονείς την ερώτηση: «Τι να κάνει το παιδί μου, μπαλέτο ή ρυθμική;». Δύσκολη ερώτηση, καθώς πρέπει να λάβω πολλά υπόψη μου όπως:

Την ηλικία του παιδιού, το σωματότυπο, την ψυχοσύνθεση και τις μυοσκελετικές του δυνατότητες. Πρέπει πρώτα να καταλάβουμε, τι θέλει ο γονιός για το παιδί του, και με ποιο σκοπό θέλει να το οδηγήσει σε κάποια από αυτές τις δραστηριότητες.

Πριν δώσουμε απαντήσεις σε αυτές τις ερωτήσεις, ας σκεφτούμε, τι διαφορές έχουν μπαλέτο και ρυθμική;Το βασικότερο είναι: το μπαλέτο είναι τέχνη ενώ η ρυθμικη γυμναστική είναι ένα Ολυμπιακό άθλημα.Έχω γράψει σε ένα από τα προηγούμενα μου άρθρα πως, μπαλέτο και ρυθμική έχουν πολύ διαφορετικές ταχύτητες όσων αφορά την εκπαίδευση του παιδιού.

Στο μπαλέτο έχουμε πολλά χρόνια μπροστά μας, τουλάχιστον μέχρι τα 18, είναι οι βασική εκπαίδευση στις ερασιτεχνικές σχολές χορού. Αφού το παιδί τελειώσει το λύκειο μπορεί να πάει σε μια από της ανώτερες σχολές χορού για να αποκτήσει πτυχίο καθηγήτριας χορού ή χορεύτριας. Στο πέρας των σπουδών θα ακολουθήσει μια επαγγελματική καριέρα.

Στη ρυθμική είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Από τα 6-8 χρονών το παιδί μπαίνει στον ομάδα «προ αγωνιστικής προετοιμασίας» όπου έχει προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα 2-3 ώρες και μπορεί να πάρει μέρος σε αγώνες που διεξάγονται για αυτή την κατηγορία. Από την ηλικία 9 χρόνων το παιδί συμμετέχει σε Πανελλήνιους και διεθνές αγώνες, που σημαίνει πως μπαίνει στον δρόμο του πρωταθλητισμού. Πόσο θα κρατήσει αυτός ο δρόμος; Αυτό είναι άγνωστο. Γνωρίζουμε πως πολλά παιδιά ενώ έχουν ένα ωραίο ξεκίνημα, στην πορεία κουράζονται, απογοητεύονται και σταματάνε ή τραυματίζονται, σε βαθμό που το απαγορεύεται να συνεχίσουν τον αθλητισμό. Όταν όμως όλα πάνε καλά και το παιδί πετυχαίνει να μπει στην Εθνική ομάδα ρυθμικής γυμναστικής θα είναι στην ηλικία 14 ετών. Εδώ είναι επίπεδο παγκοσμίων πρωταθλημάτων, και όσο μεγαλώνει το παιδί τόσο μπορεί να οραματίζεται και την συμμετοχή του στους Ολυμπιακούς αγώνες. Μετά όμως; Ευτυχώς στην χώρα μας, τα παιδιά που έχουν διακριθεί σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν προνόμια στην εισαγωγή στα πανεπιστήμια, αυτό που λέμε «μόρια». Τι επάγγελμα θα διαλέξει στο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα; Μπορεί να ακολουθήσει τον δρόμο του αθλητισμού και να γίνει προπονήτρια ή καθηγήτρια φυσικής αγωγής, αλλά υπάρχουν παιδιά που διαλέγουν επαγγέλματα που δεν έχουν καμία σχέση με τον αθλητισμό. Σε κάθε περίπτωση όμως, ο δρόμος αθλήτριας της ρυθμικής είναι σύντομος.

Ας δούμε τώρα αναλυτικά τις ερωτήσεις που έχουμε θέσει στην αρχή του άρθρου.

Ηλικία του παιδιού.
Όταν το παιδί είναι σε ηλικία 2,5-6 χρόνων η γνώμη μου είναι πως πρέπει να πάει μπαλέτο. Γιατί μπαλέτο; Γιατί σε αυτή την ηλικία το παιδί είναι πολύ ευαίσθητο από κάθε άποψη, συνεπώς καλύτερα για το παιδί να έχει ένα σταθερό και όμορφο περιβάλλον, με την κλασική μουσική και αυστηρά δομημένο μάθημα. Στο μπαλέτο το παιδί θα πάρει τις σωστές βάσεις που είναι απαραίτητες αν το παιδί αργότερα θέλει να πάει Ρυθμική. Σε περίπτωση που το παιδί είναι 6-9 και θέλει να πάει Ρυθμική, τότε πρέπει να δούμε το σωματότυπο του παιδιού, την ψυχοσύνθεση του και άλλα. Αν έχει μυοσκελετική ελαστικότητα πάνω του φυσιολογικού και έχει ένα γερό ψυχονευρολογικό σύστημα, έναν καλό συντονισμό των κινήσεων, τότε ναι, μπορεί να δοκιμάσει το άθλημα. Αν δεν έχει κάτι από αυτά, τότε καλύτερα να παραμείνει στο μπαλέτο και να μην τραυματίζει ούτε το σώμα ούτε την ψυχή του.

Αν το παιδί είναι πάνω των 9, έχει τις δυνατότερες που έγραψα πριν και θέλει πάρα πολύ να ασχοληθεί με το άθλημα, τότε ναι, μπορεί να το προσπαθήσει. Πρέπει να πούμε όμως πως θα ζοριστεί αρκετά, καθώς θα πρέπει να συναγωνίζεται με παιδιά που έχουν κάνει ήδη κάποια χρόνια προετοιμασίας και εξάσκησης με τα όργανα. Πάνω από την ηλικία 12, πιστεύω πως ο καλύτερος δρόμος είναι το μπαλέτο.

Ψυχοσωματικές δυνατότητες του παιδιού.
Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τόσο αυστηρά κριτήρια επιλογής στο μπαλέτο όπως για παράδειγμα στην Ρωσία ή Βουλγαρία ή Γαλλία. Στην Ελλάδα κάθε παιδί που θέλει να ασχοληθεί με το μπαλέτο μπορεί να το κάνει. Απλώς ένα παιδί που έχει λιγότερες δυνατότητες θα ζοριστεί λίγο παραπάνω, από αυτό που τα έχει όλα από την φύση. Επίσης το σωστό μάθημα μπαλέτου ειδικά σε μικρές ηλικίες βοηθάει να δυναμώσει το παιδί και να απαλλαχτεί από κάποια ορθοπαιδικά προβλήματα. Στην Ρυθμική γι’ αυτό, πολύ απλά δεν υπάρχει χρόνος, οπότε κατά κάποιο τρόπο, χρειάζεται η επιλογή ενός παιδιού να έχει απαιτητικά κριτήρια. Αν οι επιλογές δεν είναι οι κατάλληλες, θα εξελιχθεί μόνο αυτό που έχει όλες τις απαραίτητες φυσικές δυνατότητες. Σχετικά με την ψυχοσύνθεση του παιδιού, είναι πολύ σημαντικό στη ρυθμική το παιδί να είναι ανθεκτικό στο στρες. Ενώ αντιθέτως στο μπαλέτο, ακριβώς επειδή έχει άλλο ρυθμό, το πόσο καλά μπορεί να διαχειριστεί το παιδί μια απαιτητική κατάσταση δεν είναι τόσο σημαντικό μιας και υπάρχει χρόνος να το δουλέψει και να το ξεπεράσει μεγαλώνοντας.

Τι θέλει ο γονιός για το παιδί του;
Είναι ένα από τα πολύ σημαντικά ερωτήματα, καθώς μιλάμε για τις ηλικίες που το παιδί ΔΕΝ παίρνει μόνο του μοιραίες αποφάσεις. Είναι ένα τραγικό λάθος να πει κάποιος: «ότι θέλει το παιδί». Ναι, θα ακούσουμε το παιδί, θα αφουγκραστούμε τα θέλω του, αλλά την απόφαση την παίρνει ο ενήλικας, και την παίρνει λαμβάνοντας υπόψη όλα αυτά που έχω αναφέρει πριν. Ίσως κάποιος θα απορεί: «Πως μπορώ να ξέρω τι είναι καλύτερο για το παιδί μου;» Και θα έχει δίκιο! Δεν μπορούμε να δούμε το μέλλον, αλλά μπορούμε συμβουλευτούμε έναν ειδικό, οποίος θα μας βοηθήσει να δούμε αντικειμενικά όλα τα πλεονεκτήματα αλλά και τις δυσκολίες του παιδιού, το τι μπορεί να του προσφέρει ένα άθλημα ή το μπαλέτο. Ο γονιός είναι αυτός που θα δεσμευτεί με συνέπεια να πηγαίνει το παιδί στις προπονήσεις-μαθήματα, και στις εκδηλώσεις-αγώνες. Όλα αυτά είναι έξοδα και χρόνος, είναι όμως αναπόσπαστο κομμάτι εκπαιδεύσηςς και εξέλιξης του παιδιού στον τομέα που θα ακολουθήσει.

Εμείς οι ενήλικοι χτίζουμε την μελλοντική επιτυχία του παιδιού μας. Θα μπορούσα να πω, πως πίσω από κάθε πετυχημένο παιδί υπάρχει ένας συνειδητοποιημένος γονιός.